Kiedy czytam niektóre blogi poważnie zastanawiam się czy im dorównam. Nie mówię tutaj o statystykach czy ilości osób jakie wokół siebie skupiają. Chodzi mi raczej o ich autorów. Czasem odnoszę wrażenie, że czytam książki lub felietony, a nie kilka słów napisanych pospiesznie w przerwie między codziennością. Ja tak nie potrafię. Jestem prostym facetem z problemami, który swoją obecność w wirtualnym świecie zaznaczał przez kilka lat krótkimi notkami napisanymi raz z mniejszą innym razem z większą wprawą. Nie traktowały o niczym szczególnym. Były po prostu o mnie i moim świecie, w którym czasem coś się działo. Dlaczego przestałem? Nie wiem. Chyba po prostu znalazłem nieco inny sposób na radzenie sobie z samym sobą i moimi wewnętrznymi rozterkami. Czasem tam wracam i przypominam sobie to co kiedyś spędzało mi sen z powiek, a co teraz wydaje się tak mało istotne. Wiele się zmieniło. Ja przede wszystkim. Trochę to denerwujące bo wolałem tamtego mnie, ale najwidoczniej tak miało być.

Jak będzie tutaj? Normalnie. Przynajmniej na tyle na ile pozwoli moja zryta psychika. Nie jestem pogodnym miłym facetem, który widzi świat pełen barw i z nadzieją spogląda w przyszłość. Mój świat nie jest kolorowy. Nie jest też czarno biały, ale za to pełen wszelkich możliwych odcieni szarości. Trudno mi pisać o sobie, bo tak naprawdę coraz częściej łapię się na tym, że niewiele o sobie wiem. Ludzie rzadko wypowiadają się na mój temat, a przynajmniej nie robią tego w mojej obecności.

Blog będzie więc próbą poznania samego siebie. Takiego jakim jestem lub takiego jakiego postrzegać mogą mnie inni. Będzie też próbą akceptacji tego co we mnie niezmienne. Tak, pewne rzeczy się nie zmieniają mimo, że czasem bardzo byśmy tego chcieli. 

Zobaczymy co z tego wyjdzie.