Dzisiaj zostaję w domu. Wczoraj grzeczny chłopiec (czyli ja) złapał wkurwa i w odpowiedzi na jedno z pytań D. wystawił soczysty wniosek o urlop. Nie będę tłumaczył się z czegoś co zupełnie ode mnie nie zależy. Chyba właściwie to zinterpretowała bo wniosek został zaakceptowany a temat, który skłonił mnie do takiej a nie innej reakcji nagle zniknął. Nigdy tak nie robiłem, ale każdy ma swoją granicę wytrzymałości, a moja po prostu w tamtej chwili została mocno przekroczona. I tak siedzę sobie właśnie w domu. Oczywiście niewyspany bo przecież sama możliwość snu nie oznacza, że da się spać. Mniejsza o to. Ważne, że nie muszę wbijać się w garnitur i spędzać dnia z oczami wlepionymi w outlooka. Znając mnie to i tak w biurze się pojawię, bo już taki pierdolnięty jestem, ale to jeszcze nie teraz. Teraz piję gorącą kawę i jest mi dobrze. A co potem? Może w końcu uda mi się zająć ogrodem. Wypadałoby. Próbuję się za to zabrać o paru ładnych tygodni i nigdy czasu nie starcza. Miłego dnia wszystkim życzę.